15 april

Nu we al een aantal maanden druk bezig zijn met het onderzoek wil ik toch wel wat kwijt over de dingen die we tegen komen in de voogdij zorg.

Wat een geluk hebben we in Nederland. Na drie maanden en bijna klaar te zijn met ons onderzoek heb ik respect voor de mensen die hier in de voogdijzorg hebben opgezet en die er nu werken.Het onderzoek wat we doen is voor Stichting Jeugd en Gezin. Ze hebben één betaalde kracht. Zij werkt parttime en heeft 21 kinderen onder haar hoede. De overheid financiert de voogdij zorg niet. Dus de twee voogdij zorg instellingen in Paramaribo moeten zelf voor hun geld zorgen. Terwijl ze goed werk verrichten en ervoor zorgen dat de kinderen die hulp nodig hebben, hulp krijgen.Er is weinig tot geen geld om de kinderen door te verwijzen als ze specialistische hulp nodig zouden moeten hebben. Ouders en de instellingen ontbreekt het vaak aan geld.Al een aantal keren is er bij de overheid aangeklopt voor subsidies maar tot nu toe word er geen gehoor aan gegeven.

Met deze onderzoeksvraag houden we ons bezig: Hoe zijn de leefomstandigheden en perspectieven van de kinderen en jongeren uit het pupillenbestand van Stichting Jeugd en Gezin Suriname en wat zijn de oorzaken van het ontbreken en niet goed opgang komen van de hulp die gewenst is voor deze kinderen en jongeren?

Het is een hele klus. In het begin liep het niet zo soepel maar op een gegeven moment kregen we een zeven op deel 3. Wij hartstikke trots en we hebben weer een stimulans om verder te gaan.Nu zijn we bezig met het schrijven van onze conclusies. Het is best een lastig werkje. We moeten bijvoorbeeld alle interviews naast onze deelvragen leggen en kijken wat we vanuit de interviews mee moeten nemen.

Over twee weken hebben we onze presentatie en ik vind het al behoorlijk spannend worden. Nu nog even knallen en elke ochtend stappen we vroeg ons bed uit om te werken aan het onderzoek.

Jullie hebben natuurlijk al lang door dat ik naast het onderzoek ook nog leuke dingen doe.Berg en Dal was voor de tweede keer ontzettend leuk. De omgeving is daar zo mooi en je komt daar tot rust. Jenny en Mirjam gingen ook mee en we hebben genoten van het weer.Daarnaast heb ik de Tarzan Swing gedaan. Het was gaaf om gewoon te springen en te zwaaien in de lucht. Daarna weer wezen kajakken en wederom genoten van de mooie natuur. Met Carlijn hebben we even goed de bomen en vruchten bekeken. Zo plukten we een sweet boonie en bij terugkomt vertelde de gids dat je dat ook echt kunt ‘eten’. Even op zuigen en dan uitspugen. Zoet van smaak.Omdat ik weer eens last van muggenbulten kreeg ik van een gids bladeren mee. Met een beetje zout en een druppel water, stampen en smeren op mijn muggenbulten. Het heeft werkelijk waar geholpen. Wat een genot.

Op het gebied van eten heb ik weer wat nieuws ontdekt: Pitjil. Een soort rauwkost en daarover heen zit natuurlijk Pinda Sambal. Ohw ik moet echt zorgen dat ik ruimte over hou in mijn koffer want ik wil wel 100 van die pakjes meenemen. Het is nu nog genieten van het heerlijke eten en straks ga ik het heel hard missen. Soms overvalt het me, dan bedenk ik me dat ik deze relaxte omstandigheden snel niet meer zal hebben. Ik denk dat ik stiekem wel een beetje verliefd geworden ben op het land.

Dan haal ik tussen de middag roti, gewoon omdat het kan.Of ga ik even naar de Palmentuin om te genieten van de wind en de rust. Gewoon omdat het kan.Tussen het werken door even de zon omdat ik toch een beetje bruin terug wil komen. Maar als ik hier vijf minuten in de zon zit, kun je mij al wegdragen. Zo ontzettend warm is het. Dus zonnebaden zit er hier voor mij niet in.

Twee dagen hebben we doorgebracht op Galibi. Ik heb erg genoten van deze dagen.Eerst gingen we 3 ½ uur met een klein busje op weg, wat een gehobbel. Er wordt gewerkt aan de weg maar ik dacht soms echt: ‘deze bus gaat het niet lang overleven’. Toch zijn we heel aangekomen bij het water. Daar kregen we roti en hebben we onze spullen overgebracht op een klein bootje.Met een bootje vaarden we richting Galibi. Daar aangekomen kwamen we bij onze lodge. Die stond aan het strand. Vanuit mijn slaapkamer keek ik uit over de oneindige rivier. De middag dat we aankwamen na een mooie boottocht in een klein bootje, hadden we nog even tijd voor ons zelf. Ik heb genoten van het strand, me verbaast over zwevende bomen.Die middag hebben we een dorpswandeling gemaakt. De gids vertelde ons over het dorpje, hoe het er vroeger aan toe ging. Nu staan er sinds een jaar telefoonpalen van telesur en digicel, er is stroom en zelfs internet. Ook al lag dat er even uit omdat er iets met de kabel aan de hand was.Ook hebben we een bezoek gebracht aan de zoo. Daar liepen de aapjes vrij rond, geknuffeld met een luiaard. Wat een ontzettend lief beestje was het. En het was echt een luiaard, hij kroop heel langzaam over de grond. Er was een grote wurgslang en er liepen nog allemaal beesten rond.Met het eten zijn we verwend en kregen we bami en tot mijn grote blijdschap: pitjil.’s Avonds zijn we in het donker het water op gegaan. Het voelde een beetje luguber. Het is donker en we gaan het meer op. Weinig licht en automatisch begon ik er van te fluisteren.Op het strand was het nog even zoeken naar een spoor van een schildpad. Na een tijdje zagen we er één. Ze was bezig om eieren te leggen. Ze was groter als een meter en ik wist echt niet dat er zulke grote schildpadden bestonden. We hebben mogen zien hoe ze haar eieren (die leken op witte stuiterballen) legt en hoe ze haar hol verbergt voor andere dieren. Ondertussen heftig gestoken door muskieten. Bij thuiskomst zat ik er echt onder. Het zag er niet uit. Ik opende mijn slaapkamerdeur om mijn tas weg te leggen zie ik een mega grote spin. Ik ben niet bang voor spinnen maar zoiets heb ik nog niet eerder gezien. Ik riep de gids en die riep er nog weer iemand bij. Heel serieus pakt hij het beest op en brengt hem weg naar buiten. De spin beet hem in de zijn hand. Brrr, ik heb direct mijn klamboe stevig onder mijn bed gedaan zodat er geen spinnen binnen komen.

De ochtend was een genot, wakker worden, je deur open doen en de oneindige zee zien. Het was zo mooi en ondertussen genieten van een luxe ontbijtje. Heerlijk!Die dag hebben we rond gelopen op Nieuw Guyana, dit is een gedeelte van Frankrijk. Het was gek om te zien dat mensen daar weer rechts rijden. We hebben daar een markt bezocht en lekkere schaafijs gehad.De dag was snel voorbij en we mochten weer al hobbelend terug naar Paramaribo.

De tijd vliegt en ik moet alweer bijna naar huis. Ik heb zin om even naar Nederland te gaan, hoi te zeggen om vervolgens hier weer heen te gaan. Maar dat gaat echt niet.Nu nog maar even doorploeteren voor school en genieten van het heerlijke leven hier.