15 maart 2011

Het is alweer twee weken geleden dat ik heb geschreven. We hebben veel gedaan en gezien. Inmiddels mogen we legaal de laatste twee maanden nog in Suriname blijven. We moesten ons binnen een maand melden bij vreemdelingenpolitie. Claudia en ik krijgen bijna geen stempel omdat de ontzettend leuke en super opgewekte (ahum) dame niet goed had gekeken. Met mijn liefste stem en zoetste woorden heb ik haar op de goede tekst gewezen en nu hebben we allemaal een stempel. Wat een opluchting want na een maand Suriname had ik echt niet genoeg gezien. Drie maanden zijn al zo kort.

Havana Lounge is ontdekt. Daar wordt in een zaal tot 01.00 uur salsa gedanst. Hier kunnen ze het echt goed en na 01.00 uur komen alle Hollanders los op de dansvloer en wordt er ‘gewone’ muziek gedraaid.Het grappige is dat het per avond verschilt waar het gezellig is. Inmiddels weten we dat het donderdag Havana Lounge is, vrijdagavond La Caff en dan zaterdagavond naar Zsazsazsu moeten gaan. We komen dan steeds weer dezelfde Hollanders tegen en met een aantal hebben we al kennisgemaakt en zijn we uit eten geweest bij het Pannenkoeken en Poffertjeshuis, lekker Hollands. Erg gezellig. Er lopen hier zelfs nog Groningers rond, helemaal leuk.

Paramaribo Zoo hebben we een bezoek gebracht en het was leuk! Het was een kleine dierentuin met veel apen. Maar ook krokodillen, miereneter, struisvogel, zeeleeuw, tijger en jaguar. Ook was er een leuke speeltuin waarin we ons uitgeleefd hebben. Hier gaan we zeker nog een keer heen. Het is dichtbij en we betalen maar 3 SRD.

Zelfs in de bioscoop hanteren ze Surinaamse tijd. De film zou om 21.00 beginnen maar om 21.20 werd de reclame aangezet. Ik moest er erg om lachen want het is algemeen bekend dat Nederlanders de klok hebben en Surinamers de tijd. Het gaat hier allemaal relaxed, zelfs in de bioscoop. Hier was het ook dat ik voor het eerst kippenvel had. De airco stond zo koud dat Carlijn haar tas om haar armen deed om het een beetje warm te krijgen. Nadat mijn neus er bijna af vroor heb ik gevraagd of de airco zachter mocht en dat kon gelukkig. Dat scheelde weer wolkjes blazen.

Vorige week zijn we naar de centrale markt geweest. Dit is een hele grote markt waar ze beneden groente, fruit en vlees verkopen. De meest bijzonder vruchten hebben we gezien. Ook werden we verrast met een man die met een half dode koe over zijn schouder liep. Niet echt een smakelijk gezicht. De vissen die buiten lagen kregen zo af en toe een plens water over zich heen omdat ze al uren in de zon liggen. Boven waren veel kraampjes met kleding, plastic dingen en nog allemaal rommeltjes. Het voelde aan als iets typisch Surinaams om daar rond te lopen: kousenband die met bossen over de tafel liggen en opgestapelde mango’s.

Desi Bouterse is gespot. We waren op weg naar White Beach toen we langs het paleis liepen. Daar stonden soldaten met witte handschoenen netjes in een rij. Ook stonden er soldaten met muziekinstrumenten start klaar om een serenade uit te brengen en een klas met kinderen stond in hun uniform te wachten. Uiteindelijk zagen we op het balkon Desi Bouterse. Hij keek mijn kant op en ik twijfelde en seconde omdat ik niet perse naar hem hoef te zwaaien, toch was er iets in me dat ik mijn hand om hoog stak en zwaaide en warempel: hij zwaaide terug.We merken hier dat veel mensen geen hoge pet op hebben van Desi Bouterse, vooral de oudere generatie.

Vervolgens zijn we op weg gegaan naar White Beach met de bus. Het is zo leuk dat we nu de bussen hebben ontdekt want het ging helemaal goed naar White Beach. Er kunnen iets van 26 personen in zo’n busje. Naast de gewone banken kunnen er stoeltjes uitgeklapt worden waar mensen ook kunnen zitten. Wat wel betekent dat wanneer iemand achterin de bus eruit moet, dat iedereen die op de klapstoeltjes zit, moet gaan staan. De ene chauffeur knalt harder over de bulten dan de andere maar over het algemeen zitten we behoorlijk te hobbelen. De chauffeurs doen hier gewoon boodschappen onder werktijden. We kamen langs een supermarkt, de chauffeur stapt uit en haalt wat voor zichzelf. De mensen in de bus wachten wel en niemand levert commentaar, alles kan! In de bus werd me gevraag door een Surinaamse vrouw of we dochter van tante Corrie waren.. Nou ik niet in elk geval. White Beach is volgens mij het enige strand waar je kunt liggen en zwemmen. Het was alweer een beetje regenachtig wat betekende dat we niet konden zwemmen (want opdrogen lukt dan echt niet meer). Maar het was lekker om met m’n voeten in het water te lopen en om lekker een boek te lezen aan het water. Ik kreeg nog gezelschap van een meisje van vier jaar die hier op vakantie was. Heel schattig.

We hebben ontdekt hoe gemakkelijk het is om hier met de busjes te rijden. Ik vind het ontzettend leuk om te doen. De tarieven zijn hier belachelijk laag. Voor 0.85 SRD zijn we naar meerzorg geweest dat was ongeveer drie kwartier rijden. En dat voor die prijs. Vanuit Meerzorg hebben we een andere bus genomen naar Nieuw Amsterdam, daar hebben we het Fort Nieuw Amsterdam bezocht. Daar aangekomen was het prachtig weer maar binnen een kwartier begon het te hozen. Ons geluk kon niet meer op want we hadden al een week elke dag wel een regenbui gezien. We werden niet goed van die regen. Gelukkig was er een tentoonstelling binnen: Kind aan de ketting. Het ging over kinderslavernij. Heel indrukwekkend om filmpjes te horen waarop kinderen vertellen dat ze mishandeld werden en slaaf waren. Heel naar om te zien. We waren er van onder de indruk.Terug reis weer met de bus en het was heerlijk. Met het open raampje genieten van het mooie Suriname. Hoe verder je buiten de stad komt hoe mooier en hoe groener het wordt.

Zondag ben ik met Carlijn en Berdien naar een Berea gemeente geweest en hier zaten eindelijk veel meer Nederlandse stagiaires. Het was een leuke dienst en hier willen we wel vaker heen.

’s Avonds is ons buurjongetje Rushin geweest en heeft van Carlijn pannenkoeken bak les gegeven. Hij houdt van pannenkoeken maar als zijn moeder ze bakt kan ze er mensen wel mee vergiftigen. Dus hij kwam hier aan met pen en papier en heeft zijn best gedaan. Met z’n allen hebben we ze opgegeten en zijn pannenkoeken waren heerlijk.

Ik word helemaal gelukkig van het eten hier. Als we straat uit lopen zit Rita’s rotishop en die heeft heerlijke roti. Heerlijk om met je handen op te eten en de smaak is verrukkelijk. Daarnaast heeft ze ook lekker barara’s en bak ik hier thuis regelmatig bakabana. Inmiddels heb ik ook de heerlijke pinda sambal gevonden die ze er in de winkel altijd overheen doen. Al dat heerlijke eten ga ik zo missen van Suriname. Nu op en top van genieten en dan rond thuis komen J Heerlijk.

Ohw ja en dan ben ik bijna vergeten om nog iets te vertellen over het onderzoek. Fase 1 en 2 zijn goedgekeurd. We hebben de interviews ontworpen en nu moet school ze goed keuren. De tijd begint wel te dringen want 28 april moeten we toch echt onze bevindingen presenteren. We doen ons best en ondanks dat het soms lijkt alsof ik alleen maar leuke dingen doe, we werken ook aan het onderzoek.