Tja, en daar zit je dan in Nederland.

Opgehaald door vriendinnen en familie met bloemen en een warm onthaal. Met een dubbel gevoel loop je dan de deuren van Schiphol door. Een mooie tijd achter me laten, de rust en ontspanning, leuke dingen en weinig verplichtingen. Tja, maar je moet toch verder, het was moeilijk om afscheid te nemen.De avond dat we weg gingen hadden we wat mensen uitgenodigd, ze hebben mogen genieten van al onze stress. Want op de één of andere manier moet echt alles op het eind.Nog op de foto met onze buurvrouw Malti, uitgezwaaid worden door onze Braziliaanse overburen en blij zijn dat Mirjam en Jenny mee gingen naar Zanderij.

Elke kilometer iets meer afscheid nemen en me afvragen waarom ik niet langer gebleven ben. In het vliegtuig nog mijn boekje afmaken wat niet helemaal lukte. Bewaren voor thuis zodat ik nog wat te doen heb.

En dan nu, weer thuis. Op het vliegveld krijg ik bloemen en hebben Froukje, Irma en Willemijn een spandoek gemaakt.Thuis hangen er ballonnen met welkom thuis en op mijn nachtkastje staan bloemetjes en plantjes. Kan zien dat ze blij zijn dat ik weer in Nederland ben en ondertussen voel ik me wel een beetje schuldig. Want zo blij ben ik nog niet met Nederland. Dat komt wel, dat weet ik, maar nu nog even niet. Want Suriname is wel erg leuk. Ik weet dat ik er in elk geval het eerst komende jaar niet meer terug zal keren. De palmentuin missen, zus & zo, op stap met Mirjam en Jenny en als het echt te warm is, even het zwembad in duiken. Een Mc Flurry dove eten omdat hij zo overheerlijk is. Wat een leven en ik heb nog nooit zulke ontspannende drie maanden gehad.

Gisteravond zat ik met een dik vest aan, warme sokken en een deken over mijn benen. Want de wind is koud hier. De lucht droog, moet me opeens weer gaan insmeren met bodylotion in plaats van zonnebrand en tropical bush.Mijn oren suizen hier omdat het zo stil is. Geen auto’s die met kneiters harde muziek voorbij rijden of honden die aanslaan. Hier hoor ik vogels fluiten. ’s Nachts heb ik mijn raam hier open zodat het niet zo stil is.Een Mc Flurry dove hebben ze niet, hier doen ze het op z’n Hollands: Mc. Flurry stroopwafel.Ik geniet enorm van de lekkere bruine en grote boterhammen met kaas. De echte koffie is ook genieten, na drie maanden oploskoffie had ik het ook wel weer gezien.De douche is heerlijk warm en ik overleef het hier zonder te slapen onder een klamboe. Blij zijn met familie en vrienden weer om me heen. Snel genoeg zal ik weer gewend zijn hier en genieten van de herinneringen aan Suriname.

Wie weet wanneer ik weer terug ga.

Iedereen bedankt voor alle leuke reacties op mijn site, mailtjes en de leuke kaartjes die ik heb gekregen. Het was fijn om te krijgen. Bedankt!